توصیه ای چند به فرزند ( قسمت دهم رمز موفقیت )

مقدمه

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

این زمان با نام و یاد کردگار

پند و اندرزی نویسم یادگار

بلکه فرزندان حق پیمای من

بهره گیرند از نصیحت های من

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

با عرض سلام و ادب و احترام خدمت همه ی فرزندان دلبند ایران زمین مجموعه ابیاتی با عنوان پند و اندرز خدمت شما تقدیم می کنم

این قسمت:

رمز و راز موفقیت

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

ارکان موفقیت چهار چیز است
اول: شعور و معرفت
دوم: امید و توکل به خدا
سوم: همت و پشتکار
چهارم: نظم و انضباط
اگر ماشین زندگی تان چهار چرخ فوق را داشته باشد قطعا در زندگی انسان موفقی خواهید بود

موفق و سرافراز باشید

ان شاءالله

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

یفین انسان زمانی در صراط است

که رفتارش به نظم و انضباط است

جهان باقی بود بر پایه ی نظم

که بی آن هر چه بینی انحطاط است

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

آخرین تغییرات: دوشنبه ۶ بهمن ۱۳۹۹ ساعت ۴:۵۶:۵۶

توسطحسین مفیدی فر

نسخه چاپی شعر

ای عزیزم در تمام زندگی

در مسیر اعتلای بندگی ،

ابتدا باید شناسی راه خویش

تا مگر بیرون روی از چاه خویش

در مسیر رشد انسانی صفت

بوده اول شرط لازم معرفت

با چراغ معرفت ، با نور علم

می رسی بر گنج بی پایان حلم

آدمی را مرتبت از حلم اوست

هر کسی را این صفت از علم اوست

پس به هر علمی که لازم شد بکوش

هر کجایی بهره گیر از عقل و هوش

چون که راهت را شناسی ، با امید

پس توکل کن به یزدان مجید

او که بر هر بنده ای خود یاور است

آن که بر هر کار و امری داور است

چون که آوردی چراغت را به دست

سعی و تحصیلی مداوم لازم است

کی توان بی همت و عزمی قوی

صخره های قله را بالا روی؟

پس تمرکز کن به کارت مستدام

تا که پیروزی بگیرد انسجام

هر که در هر حرفه با همت رود

بی گمان در آن موفق می شود

با توکل در کنار علم و عزم

شرط دیگر باشدت ایجاد نظم

انضباط و نظم و دقت کیمیاست

غفلت از این رمز پیروزی خطاست

پس مکن هرگز تو کاری بی حساب

چونکه بی نظمی کند آن را خراب

نعمت نور هدایت بر بشر

بهترین نعمت بود پیش نظر

گر هدایت گشته ای از حق بدان

سجده ی شکری به هر نعمت بخوان

خیر اگر دیدی بدان لطف خداست

هر بدی هم حاصل از کردار ماست

عقل و ایمان چونکه آوردی به دست

مختصر گفتار من هم نافع است

گر نخواهی گوش دل را وا کنی

با هزاران آیه هم حاشا کنی

آنچه لازم بوده ات گفتم چنین

خود بیاموزش نکاتی بیش از این

گر بکوشی در مسیر بندگی

هر زمان لذت بری از زندگی

☆☆☆☆☆☆

برای مطالعه بیشتر:

خاطره ی جالبی از یک مرد موفق

پدرم هر وقت می دید لامپ اتاق یا پنکه روشن است و من بیرون اتاق هستم، می گفت:

چرا اسراف؟ چرا هدر دادن انرژی؟

آب چکه می کرد، میگفت:

عزیزم اسراف حرام است...

اطاقم که به هم ریخته بود می گفت:

تمیز و منظم باش؛ نظم اساس دین است....

خلاصه هیچ وقت دست از نصیحت بر نمی داشت و مرتب به همه چیز گیر می داد تا اینکه روز سرنوشت ساز زندگی ام فرا رسید؛ آن روز می‌بایست در شرکت بزرگی برای استخدام مصاحبه می‌دادم

با خود گفتم:

اگر قبول شدم، این خانه ی کسل کننده و پُر از تذکر و توبیخ رو ترک خواهم کرد.

صبح زود حمام کردم، بهترین لباسم را پوشیدم و خواستم بروم بیرون که پدرم مبلغی پول به من داد و با لبخند گفت:

فرزندم! همان طور که بارها گفته ام پنج چیز را همیشه در نظر داشته باش:

۱_ همیشه به یاد خدا باش و به او توکل کن

۲_ مُرَتب و منظم باش؛

۳_ همیشه خیرخواه دیگران باش

۴_مثبت اندیش باش؛

۵- خودت را باور داشته باش....

در دلم غُر می زدم که پدر در مهم ترین و بهترین روز زندگیم هم از نصیحت کردن دست‌بردار نیست و این لحظات شیرین را با حرف های تکراری اش زهر مارم میکند!.....

با سرعت به شرکت رویایی‌ام رفتم، به در شرکت که رسیدم، رو به آسمان کرده و گفتم:

خدایا به امید تو

با تعجب دیدم هیچ نگهبان و تشریفاتی نبود، فقط چند تابلو راهنما بود!

به محض ورود، دیدم آشغال زیادی در اطراف سطل زباله ریخته، یاد حرف پدرم افتادم؛

سریع آشغالا را ریختم داخل سطل زباله...

وارد راهرو شدم ، دیدم دستگیره در کمی از جای خود بیرون آمده ، یاد پند پدرم افتادم که میگفت:

خیرخواه باش؛

دستگیره را سریع سرجایش محکم کردم تا نیفتد...

همین که از کنار باغچه رد می شدم، دیدم آبِ سر ریز کرده و وارد راهرو شده، به یاد تذکر پدر افتادم که می گفت:

اسراف حرام است.....

لذا شیر آب را محکم بستم..‌.

از پله ها بالا می رفتم که دیدم علیرغم روشنی هوا چراغها روشن است ، نصیحت پد بازر در گوشم تداعی شد، لذا آنها را خاموش کردم!

به بخش مرکزی شرکت رسیدم ، دیدم افراد زیادی زودتر از من برای آزمون استخدام آمدند و منتظرند که نوبت شان شود

چهره و لباس های شان را که دیدم و کمی به صحبت های شان که گوش دادم احساس خجالت کردم ، خصوصاً آنهایی که از مدرک دانشگاههای غربی‌شان تعریف میکردند!...

عجیب بود؛ هرکسی که می رفت داخل اتاق مصاحبه، کمتر از یک دقیقه می‌آمد بیرون!

باخودم گفتم:

اینها با این سر و وضع رد شدند، مگر ممکن است من قبول شوم؟ عُمرا....

با خودم گفتم

بهتر است خودم محترمانه انصراف دهم تا عذرم را نخواستند!

باز یاد پند پدر افتادم که می گفت:

مثبت اندیش باش....

لذا نشستم و منتظر شدم تا اینکه بالاخره نوبتم شد

وارد اتاق مصاحبه شدم، دیدم سه نفر نشستند و به من نگاه می کنند

یکی از آنان پرسید:

از کِی می خواهی کارت را شروع کنی؟

لحظه‌ای فکر کردم دارد مسخره‌ام می کند

یاد نصیحت آخر پدر افتادم که می گفت:

خودت را باور کن و اعتماد به نفس داشته باش!

پس با اطمینان کامل جواب دادم:

ان شاءالله از همین الان در خدمتم

یکی از آنها گفت:

شما پذیرفته شدید!!

با تعجب گفتم:

هنوز که سوالی نپرسیدید؟!

گفت:

با پرسش که نمی شود مهارت داوطلب استخدام را فهمید، گزینش ما عملی بود.

با دوربین مداربسته دیدیم، تنها شما بودید که از ابتدای ورود به شرکت تلاش کردید....

ما می دیدیم که شما از درب ورودی تا اینجا تمام نواقص را اصلاح کردید....

در آن لحظه همه چیز از ذهنم پاک شد

کار، مصاحبه، شغل و...

هیچ چیز جز صورت پدرم را ندیدم، کسی که ظاهرش سختگیر، اما درونش پر از محبت و صفا بود

کسی که بسیار آرمان گرا و آینده نگر بود....

عزیز دلم!

در ماوراء نصایح و توبیخهای پدرانه، محبتی نهفته است که روزی حکمت آن را خواهی فهمید...

*اما شاید آن روز دیگر او کنارت نباشد پس قدر این روزهای با او بودن را داشته باش...*

توصیه ای چند به فرزند ( قسمت دهم رمز موفقیت )

مقدمه

دیدگاه و پیام شما